Villi Viðutan

það er alltaf jafn aumkunarvert þegar menn þekkja ekki sinn vitjunartíma og sitja eins eins og límdir í sínum stólum eftir að hafa gert alla leið upp að herðablöðum.  Villi undrast styrk sinn í öllu þessu moldviðri, flestir myndu nú kalla þetta greindarskort en ekki styrk, Villi segist líka hafa haldið sjó í þessum málum öllum en ég fæ ekki betur séð en að hann hafi hrakist undan veðri og vinum eins og hvert annað rekald.

 

„Hef hvorki brotnað né bognað“